Ożywić Bezimienną.

Bezimienna znów ląduje w kosmosie własnych niedokończonych myśli. Lądowanie jak zawsze twarde, nieco bolesne na podłodze sypialni samotności. Coś wbija jej się w plecy. To kaloryfer niespełnionych obietnic, słów rzucanych na wiatr i naiwnie przez nią łapanych jak bańki mydlane dziecięcych wyobrażeń o ludziach, kaloryfer przesadnej wrażliwości, często niemieszczącej się na barkach jej kruchych pleców.

Kiedy Bezimienna pojęła, że jest inna niż wszyscy? W momencie, gdy nauczyła się wymawiać swoje imię i zauważyła jaką trudność sprawia to rówieśnikom? W chwili, gdy zobaczyła, że za głowę łapie się częściej niż inni i razem z włosami próbuje wyrwać nurtujące ją pytania? W sekundzie, gdy spostrzegła, że najczęściej to ona musi tłumic łzy, gdy jej oczy spotykają się z jakimś wzruszającym widokiem, muskającym drażliwie ściany jej serca i jeszcze niespełnionych marzeń?

Bezimienna bardzo wcześnie pojęła, że uczucia to coś wstydliwego. To towar, na który nie ma popytu. Nie w takiej ilości, jaką posiadała jako dziecko, a potem jako dorosła. Sprzedaje się obojętność, pewność siebie, unikanie trudnych tematów. Z tego względu Bezimienna bardzo szybko nauczyła się być swoim najlepszym powiernikiem. Brała muzykę za towarzyszkę i wyprowadzała swoje myśli na spacer spuszczając je ze smyczy ludzkiego wyśmiania. Gdyby odkurzyła półki pamięci wiedziałaby, że życie, rodzice, rodzeństwo dawno temu nauczyli ją ukrywać siebie. Pamięta tyle dziwnych spojrzeń, wybuchów śmiechu, unikania tematów. Bezimienna zrozumiała, że wielu ludzi boi się zostać ze swoimi myślami twarzą w twarz i chyba wielu obawia się ludzi, którzy by ich do tego nakłonili. Tyle pogawędek, tak mało rozmów.

Z wiekiem uczyła się rozróżniać wyśmianie świadczące o słabości „przeciwnika”, od obiektywnej prawdy. Łzy to nie słabość, ale oznaka tego jak długo byliśmy silni. Inteligencja emocjonalna rozumiana jako zdolności rozpoznawania stanów emocjonalnych własnych i innych osób, którym przodują empatia, samoświadomość, samoregulacja, motywacja, zdolności adaptacyjne oraz sumienność. Strzał w dziesiątkę! Cała Bezimienna. Ciągle jednak spychana w szpony inteligencji racjonalnej.

Jednak dorosła Bezimienna dawno rozgryzła ludzkie gierki, maski, wymijające odpowiedzi i okłamywanie samego siebie. Mimo to nadal nie czuje się pewnie i chowa się pod swoim kaloryferem. Zwija się w rulon skrywanej gamy, burzy, wodospadu emocji i wrażeń jakie ma do zaoferowania. Wysiaduje na ziarnku grochu tykającego zegara by się w końcu przed kimś obnażyć do naga, do szpiku kości jej prawdziwej.

Wraz z rozwojem technologii Bezimienna sądziła, że za monitorem w końcu odszuka ludzi, którzy mają swoje własne zdjęcia rentgenowskie dusz czekające by ktoś je prześwietlił wnikliwym spojrzeniem. Tymczasem siec okazała się inną formą zamknięcia. Był moment kiedy ludzie mieli szans bezpiecznie się otworzyć za ekranem monitora, a potem przenieść rozmowę z okienka czatu do okna kawiarni przy kuszącym aromacie prawdziwości. Zamiast tego utknęliśmy w sieci, a tam zaszyfrowaliśmy wszystkie swoje cechy. Gust muzyczny utrwalamy w aplikacjach typu Deezer, Spotify czy last.fm. Chwile warte zapamiętania zastygają na Instagramie. Nasze hobby zamykamy w kliknięciach „lubię to”. Książki układamy na wirtualnych półkach lubimyczytac.pl Filmy oglądamy i publicznie oceniamy na filmwebie. Nasze emocje i charaktery skracamy w emotikonach, trzykropkach, cytatach czy memach polubionych na Facebooku.

Bezimienna wpadła sama w tą pułapkę jako jedna z pierwszych. Można to łatwo pomylić z postępem dostępności informacji i form ekspresji. Ale zanim się obejrzymy łapiemy się na tym, że liczymy lajki i komentarze, a telefon milczy, a czas na spotkanie w realnym świecie graniczy z cudem, a wraz z tym łatwym dostępem do informacji zanika potrzeba częstszego realnego kontaktu.

A to wszystko przecież tylko skrawek nas, by nie powiedzieć ochłapy.  Każdy jest o wiele ciekawszy niż to, w czym się zamykamy w sieci. Bezimienna przecież wie, a tak często zapomina, że oprócz szerokiego gustu filmowego, muzycznego, książkowego i garści myśli do podzielenia się, jest osobą daleką od przeciętności. Wie, że ma w sobie pokłady dobroci, niebanalnej refleksji, motywacji, optymizmu i chęci do działania. Pielęgnuje w sobie bezpieczeństwo dające stabilizację i wierność, jednocześnie będąc impulsywną, dzięki czemu zapewnia też spontaniczność i radość z rzeczy wielkich i małych. Idealnie wyważa w sobie nostalgiczny romantyzm z postępowością i oryginalnością. Gdy Bezimiennej zależy, to przygotowuje armie starań, wsparcia i wiary w siebie samego by sięgnąć wysoko nad poprzeczkę siebie. Bezimiennej nie brakuje urody i poczucia humoru rozbawiającego do rozpuku. Jest pełna pasji i wie, że jest warta starań i uwagi. Ona to więcej niż burza włosów, kupa śmiechu i godzin rozmów.

Który cytat, „polubiona” strona, udostępniona piosenka, obejrzany film, przeczytana książka to w pełni pokażą?

A gdyby tak zabić wirtualną Bezimienną?

Nakreślić ją piórem i podnieść z kartki?

Może ożyje i zostanie zauważona prawdziwa Bezimienna, ciałem i duszą?

Do prawdziwej Bezimiennej, muzyka z prawdziwymi instrumentami, prawdziwym przesłaniem, prawdziwym głosem, prawdziwą duszą. 

"I powstaniemy,

ponad miłośc,

ponad nienawiśc,

ponad to żelazne niebo, które nieuchybnie staje się naszym umysłem

ponad strach

Do wolności"