Czuję się i jestem trzecią osobą liczby pojedyńczej.
Tak na uboczu, taka nieobecna.
"chłopcy mają co jeśc, mają co pic, ubrania wyprane, nie powinni marudzic"
Zaimka osobowego płci żeńskiej brak.
Hej Mamo! Ciągle tu jestem i mówisz do mnie, ale obok mnie.
Zapomnieli o córce.
A może sama wyprowadzam się stopniowo w zapomnienie?
Czas najwyższy.
Wyprowadzic od chorych uzależnień, zależności, odpowiedzialności za szczęście wszystkich prócz własnego.
Przeraża fakt czy starczy mi kartonów by te bagaże pomieścic?
Zawsze można znaleźc miejsce bez strychu i piwnicy by nie miec, gdzie upychac przeszłości.
Ruszyc do przodu!
Podjąc ryzyko.
Ja też się zastanawiam dosyc często, dlaczego ptaki posiadając zdolnośc latania, pozostają i wracają do tych samych miejsc.
A potem uderza mnie to w twarz, bo my ludzie, nie robimy nic innego.
Wygodnie stac w miejscu, ale jak podniecające wyruszyc w nieznane.
Wracam zatem, póki co, do sprzątania swojej części domu.
W sprzątaniu (uwaga!)odnajduję zapomnienie, radośc i wyciszenie.
Send me picture postcards from LA.
Somebody.
Byłam takim ptakiem, który mimo posiadanej zdolności latania, nie korzystał z niej. Dopiero teraz, po tylu latach, dotarło do mnie, że wszystko robiłam nie tak. Gdybym miała ten rozum kilkanaście lat temu ... Ale nie miałam i bezsensowne jest gdybanie co by było gdyby ... Więc nie chcę tego robić. Jednak strasznie boli to, że na pewne rzeczy jest już za późno. I przeraża mnie to spostrzeżenie i to że nie ma odwrotu. I to że chyba jestem trochę takim rannym ptakiem, takim z pokiereszowanym skrzydełkiem. Marzę o tym by wyzdrowieć i znów unieść się w przestworzach ^^ Nie znam Twojego bloga - dopiero zaczęłam się tu rozglądać. Nic o Tobie nie wiem, ale bardzo chcę dowiedzieć się więcej. Zostaję tu i myślę, że znajdę tu to samo czego Ty szukasz u mnie :)
OdpowiedzUsuńA póki co życzę Ci szalonej odwagi. Miej odwagę ryzykować i nigdy nie zapominaj o swoich silnych skrzydłach :)
Pozdrawiam cieplutko.