Więc kiedy jest miłośc?

Notka powstała już z dobry miesiąc temu, ale z pewnych względów jej publikacja była przekładana. Teraz nie mam już nic do stracenia, a czymś pięknym co się w życiu choć przez chwilę zasmakowało trzeba się dzielic, bo skąd potem czerpać nadzieję na coś dobrego w życiu? Zatem:

Zadam teraz banalne, a jednocześnie najtrudniejsze pytanie świata: czym jest miłość? Nie zakochanie, nie fizyczne pożądanie, ale miłość. Optymista powie, że sensem życia, jego początkiem, końcem i celem. Realista odpowie, że to mieszanka hormonów, które chwilowo zaślepiły rozumowanie. Pesymista natomiast zarzuci, że to ułuda przyprawiającą o cierpienia. Co powiem Wam ja?

To jak policzek wymierzony prosto w serce, które za długo spało owinięte w kokon własnych kompleksów, niepewności i samotności wśród tłumu. To kres czekania, gdy się nawet nie wiedziało, że kogoś lub czegoś nam brakowało. To krzyk instynktu, który wydziera Ci się do ucha, gdy stoisz i czekasz na dworcu, że zaraz pojawi się tu ktoś wyjątkowy. To oswobodzenie skrywanego od lat własnego JA, za którym nie ma się pojęcia jak się tęskniło i że tak zeszło z drogi. To odmłodzenie duszy, którą zakurzyły lata niepowodzeń sprawiając, że zestarzała się szybciej niż ciało. To odzyskanie wigoru i chęci życia choć wydawało nam się, że przecież względnie dobrze się nam żyło. To jak stanięcie na krawędzi klifu i chęć skoku na głęboką, nieznaną wodę. To pragnienie obmycia się z przeszłości i wyruszenia w przyszłość mimo zdrowych obaw, że droga też może być kręta, ale wiara, która w nas z powodu tej miłości na nowo rozkwitła, sprawia, że czujesz, że możesz wszystko. Kilometry stają się krótsze, dom wydaje się być mobilny i nie musi być w jednym miejscu, praca przyjemniejsza do wykonania, a bliscy łatwiejsi do pokochania i wybaczania. To koniec walki o samego siebie, które ktoś inny zatracał. To nieświadome staranie się, paradoksalnie bez wysiłku, ponieważ wszystko przychodzi nam naturalnie. To nagła potrzeba bycia jeszcze bardziej seksownym, nastoletnia wręcz chęć podobania się drugiej stronie. To motywujący stres przyprawiający nas o palpitacje serca na myśl czy zadowolimy i nie rozczarujemy kogoś, gdy koło nas się obudzi, gdy zobaczy nas bez makijażu, gdy będzie się z nami kochać po raz pierwszy. Taki stres przypomina mi jak mi zależy. Miłość jest wtedy kiedy każdy postrzega Cię i mówi Ci, że jesteś twardą i silną kobietą, ale przy ukochanej stajesz się bezbronna i odpuszczasz całe forsowanie siebie, stajesz nago, bez wstydu i żadnych masek i pragniesz by ten ktoś objął Cię całym sobą, bo ufasz i wierzysz, że Cię nie skrzywdzi, przynajmniej nie świadomie. To śmianie się do łez, a dłuższy strumień to jedynie słodkie łzy tęsknoty i porażającego piękna tego, co przed nami. To chęć bycia najlepszą wersją siebie bez poświęcania siebie ani przez chwilę. To spełnienie każdego inspirującego cytatu, tekstu piosenki i miłosnej historii filmowej czy książkowej, którymi karmiło się głodne spełnionych marzeń serce. To dawanie siebie i wszystkiego ukochanej osobie wymieszane z pewną dozą bezbronności i w końcu opuszczenia gardy by chcieć otaczać i być otaczanym troską.

Więc kiedy jest miłość? Miłość jest wtedy, gdy do mnie mówisz „Kochanie”, szeptasz do słuchawki, a ja to czuję od najkrótszego włosa na głowie po najmniejszy palec u stopy. Zaczęła się, gdy wyłoniłaś się ze słodkimi kwiatami by odebrać mnie na dworcu i rozpromieniłaś pochmurne niebo swoim uśmiechem i błyskiem w oczach. Rozwinęła się, gdy usiadłyśmy przy kawie, a słowa i niczym niewymuszony śmiech wylewały się z nas strumieniami. Posunęła się dalej, gdy wsiadłyśmy do auta, rozkręciłaś radio i zaczęłaś śpiewać razem ze mną. Kiedy się przekonałam, że zakochałam się w Tobie od pierwszego wejrzenia? W momencie, gdy pojęłam, że musisz wyjść, a ja nie mam najmniejszej ochoty Cię już nigdy puścić. Miłość jest wtedy, gdy siedzisz obok i patrzysz na mnie, a ja widzę najlepszą wersję siebie i czuję się najpiękniejszą kobietą na świecie. Miłość jest wtedy kiedy pragnę Cię nieziemsko, jednocześnie chcąc chociaż musnąć Twoje palce i pocałować zgięcie w łokciu. Miłość jest wtedy, gdy jesteśmy świadome przeszkód przed Nami, ale mimo wszystko wierzymy, że można je wysoko przeskoczyć, bo chcemy tego obie. Miłość czasem wymaga poświęceń i ofiar, szczypty egoizmu i walki o własne szczęście, a Ty dałaś mi klucz do własnego serca i miecz w dłoń, którym chcę zawalczyć o Nas. Więc kiedy jest miłość? Miłość przytrafia się Nam kiedy w ogóle się tego nie spodziewamy, przytrafia się, gdy niczego nie planujemy, wyprowadza z domu chorych uzależnień, kiedy nie zdawaliśmy sobie nawet sprawy, że trzeba się z niego wyprowadzić.